köpek

sabah servisteyim. kocaman ön camın sol köşesine takılmış gözlerim kaç sabahtır öyle gidiyorum evden işe..kafamda düşünce yok, gözler baygın ama uyku yok..
sanki diyorum ben şimdi bir köpeğim, yemişim iğneyi, atılmışım bir kamyonetin arkasına köpeklerin toplanıp götürüldüğü alan ne ise oraya götürülüyorum, yani aynen öyle hissediyorum.
eee tabi hayat hep çiçekli böcekli değil, zaman zaman bu hislerde ele geçiriyor bedeni...