işe başlamaya az kaldı, çalışan anne çocuğu olmaya başlayacak, gitgide sinir olacak, belki de normali bu sanacak. Ben öyle sanmıştım, 3 yaşında ana sınıfına başlamıştım, üzerimde bana birkaç yaş büyük lacivert bir palto, sarı saçlı, kocaman kafalıydım, annem bilmem ne köyünde öğretmendi, yaşım ilerledikçe, evde tek takılmaya başladım, öğrendim, kendi çayımı kendim demledim, çiçeklere kitap okuyup hoş beş ettim. O da öğrenecek, ama..henüz çok küçük, hala koynumda uyurken sabahları nasıl tek bırakır giderim yatakta...zor olacak ama olacak..çok isterdim ben büyüteyim, kreşe kadar her an yanında olayım..neyse ki içim rahat, gözüm arkada o kadar da değil..
anne olmak vicdan azabı demişti Sezen Aksu bir röportajında..hep bir gözün arkada, kulağının teki hep onda. annelik çok güzel, ne desem bilmiyorum, büyük hediye, ne hakettim de bana geldin dedirten..ve hep hüzünlendiren, gerçek gülümsemeler veren, durmadan güzelleştiren, güzelleştiren.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder