9 Ocak sabahı

günler ne hızlı..yeni yılda 9 gün geçti bile. karın beyaz ışığı gece gündüz evin içinde, tam da soğuk olmayı beceremeyen bir soğuk var kombiye direnen. bir tatlı huzur bu sabah..

oturturuyorum kucağıma kahvaltı masasında, karşımız boş, sanki karşılıklıyız. öyle aç bakıyor ki, peynire, çatala, çaya.. çatalla peyniri alışımı izliyor ağzı açık, demek ki diyor sıra bu.. gülümsüyor bir şeyi anlayınca ya da ben öyle sanıyorum. dünyaya, nefese, öğrenmeye o kadar aç ki.. geniş, eksiksiz sofralar kurmak istiyorum ona. kalbi kırılmasın istiyorum, dudağı bükülmesin. gözleri hep hevesli baksın, hep daha uzağı görmek istesin, hep iyi olsun, iyi..annelik...şair eder bu yaştan sonra..