Öğle yemeği

Ne var di mi bunda? Var.. çok şey var..Bir anı (şapkalı a’nın gerekliliği) düşündüm geçen gün ve o an aslında bir hayatın ipucuydu..

Öğle yemeği yapıyor olmak, öğle yemeği yiyor olmak..Kendi evinizde.. ucuz pastaneler, kötü yemekhanelerde değil..Sizin mutfağınız ve öğle yemeği hazırlıyorsunuz, kendi masanıza gündüz vakti oturup sohbet ederek öğle yemeğinizi yiyorsunuz, ardından bir koşu türk kahvenizi yapıp, karşılıklı masa başı sohbeti yapıyorsunuz..

Evet yapılabilir birşey bu, haftaiçi olmasa bile haftasonu di mi? Ama öyle olmuyor işte, haftaiçi alamadığınız uykunuzu iki sabaha sığdırmaya çalıştığınız için kahvaltılarınız 11-12’yi buluyor. Öğle yemeği diye birşey olmuyor yani..

Betimleme midir her ne ise, tek bir kelimenin bir hayat stilini anlatması bu kadar cuk oturur.

Evde öğle yemeği, işte benim hayalim..