‘Paylaşmak’ isteği böyle birşey olsa gerek..henüz ordayken bile karalamalara başladım..söylemem gereken hiçbirşey kalmasın arkamda diye..
6 güne sığar mı bu kadar kendine has bir ülke..sığdığı kadar dedik ama kanımızın son damlasına kadar da savaştık inanın..Rota şöyle sıralanıyor; Roma – Floransa – Pisa – Lucca – La Spezia - Cinque Terre (Riomaggiore ve Manorala) – Cenova – Milano.
 |
| Aşk Çeşmesi |
Hepsini anlatıcam, tüm hissettiklerim kayıtlı kalsın diye en çok..Unutkanlık göbek adımken, bu 6 günü unutmamalıyım
Bir heyecan, pır pır çıktık yola..Roma’ya inince güneşli ama fazla yüz vermeyen güzel bir hava karşıladı bizi, güneşli ama serin tam gezmelik..
 |
| Vatikan |
Roma; tarih kokuyor her yanı, her köşebaşı yeni meydanlara, devasa heykellere çıkıyor..İtalyanlar’ın bence en önemli özellikleri zevk sahibi olmaları..Görsellik nerede var ise orda ince bir zevk hissediyorsunuz. Bir kere çok şıklar, kadınları erkekleri iki dirhem bir çekirdek..İtalyan kesim takım elbise herkeste, topuklu ayakkabılar..Her yer renk renk Vespa..Ve mini Fiat’lar..İtalyanlar küçük araba seviyor, hemen anlaşılıyor. Bizim gibi dev jipleri ile cirit atmıyorlar..Aynı zamanda adları çıkacak kadar var, güzeller gerçekten..Kadınları alımlı ve bakımlı (takıya da bayılıyorlar), erkekler de ‘İtalyan erkeği’ lafını hakediyorlar. Neyse tekrar Roma’ya dönücem..Aşk çeşmesi, İspanyol merdiveleri, biribirinden güzel meydanları, yolda yürüken rastlayabileceğiniz sanatsal aktiviteleri, makarnaları, dondurması, espressosu, şarapları…çok güzel..sokakları, binaları, köprüleri, insanları…Roma’da 3 gün geçirdik, tesadüfen çok iyi bir yerde yemek yedik ama maalesef ismini ve yerini hatırlamıyorum. Roma bize ilk kurşunu attı ve yola çıktık Floransa’ya…
Roma'dan kareler..
 |
| Floransa |
Ve kalbimin sahibi
Floransa..o kadar sevdim ki, simgesini parmağımda taşıyorum hala..Roma tarih ise, Floransa sanat..Öyle incelikli ki her yeri..orda olduğumuz tek bir gün ayda bir kurulan yerel pazarına denk geldik..Takılar, defterler, ikinci el kıyafetler, seramikler..hepsi çok zevkli..kendime yaşlı bir teyzeden ne zamandır istediğim not defterimi aldım..artık ekranlara değil, çantamda hep taşıdığım defterime de karalıyorum..
Henüz Floransa’ya gelmeden bifteklerinin methini duymuş ve mutlaka
“il latini” ye gitmemiz gerektiği öğüdünü almıştık bir arkadaşımızdan..
http://www.illatini.com/ İtalya’da restoranlarda Türkiye’den farklı olarak şöyle bir alışkanlık var. 4 kişilik masaya 2 farklı çifti yan yana oturtabiliyorlar. Biz gündüzden rezarvasyonumuzu yaptırdığımız halde, İtalyan kalbur üstü oldukları belli bir çiftle oturduk, pek sevimsizlerdi ama onlar gittikten sonra yeni gelen İtalyan çift pek tatlı ve konuşkanlardı. Milano’da oturduklarını ama hiç sevmediklerini dünyanın en güzel yerinin Venedik olduğunu söylediler bize, bir sonraki gelişinizde muhakkak Venedik’i de görün dediler, onlar da bizim gibi gezmeye bayılan bir çiftti anladığımız, İstanbul’a da 2 kere gelmişler ve akıllarında ne kalmış biliyor musunuz? Sokaklarda anında sıkılıp satılan portakal suyu arabaları..Bunu çok pratik ve güzel bulmuşlar..ne ilginç, bakış açısı işte..
Neyse efendim biftekler pek bir güzel ve kocamandılar…ardından ikram şampanyalar ve yine sert bir içkiye banıp yenen sert hamurlar geldi..Tatlı İtalyanlar’la vedalaşıp ayrıldık ordan..
Floransa bizi cidden sevdi çünkü, tatlı otel sahibemizden sonra Signoria Meydanında başlayan deli yağmurda aldığımız devasa yağmurluklarımızla eğlenirken, tam da o sırada Phil Collins konseri başlamasın mı, bir an gerçekten öyle sandım , yağmur altına sığınmış insanlar, sesi cidden güzel bir sokak şarkıcısıyla hep bir ağızdan şarkılar söyledik. Anlar vardır ya, keşke saklama kaplarında dolabımıza kaldırabilsek dediklerimizden, işte öyle bir saat geçirdik.
Gecenin bitiminde de İtalya ritüeli olan meydana karşı olan cafelerden birinde yeni sevgilimiz espressolarımızı yudumladık ..Floransa beni kalbimden vurdu ama vaktimiz çok kısıtlıydı..
Sabah erkenden 1 saat uzaklıktaki
Pisa’ya yola çıktık, (araba kiraladık bu arada, cidden uygun fiyatlara ve çok yer görmek istiyorsanız şiddetle tavsiye edilir, tabi Eris Ramazotti CD’nizi hazırlayın yola çıkmadan..) Pisa küçük bir yer ama aklımızda kuleden çok Senegal’li arkadaşımız kaldı..Şişmanla bizi çok sevdi, bana bir çıngıraklı bileklik hediye etti, arkamızdan da uzun uzun el salladı..Zenciler ve çekik gözlülerin maalesef Avrupa’da ikinci sınıf olmaları fazlaca hissediliyor ve bu da çok üzücü..Pisa’da klasik pozlarımızı verip başımız göğe ermiş vaziyette ayrıldıktan sonra, bir o kadar daha yol yapıp
Lucca’ya gittik. Lucca’nın en önemli özelliği şehrin çevresinde örülü surların içinde kurulmuş olması. Kale kapılarından giriveriyorsunuzşehir merkezine. Ve olan oluyor Lucca bize yapıyor sürprinizi, arabayı parkettiğimiz köşede bir sanat galerisi var ve bilin bakalım içeride bizi kim bekliyor…Steve McCurry’nin Afgan Kızı..Yani orijinal fotoğrafçının makinasından gerçek fotoğraf..Koşarak girdik sergiye..Uzun uzun meşhur Afgan kızına bakıp, “seninle de burada karşılaşmak varmış Afgan kızı” diyerek sergiden ayrıldık. Lucca’da toplam 2 saat ancak kalmışızdır muhtemelen Piazza Anfiteatro’da yemeğimizi yedikten sonra La Spezia’ya yola çıktık.
 |
| Manarola |
Bir Monaco resmi vardır insanın aklında beliren işte
La Spezia minik bir Monaco gibi..Sahil, yat limanı, denize bakan büyük apartmanlar..La Spezia’nın özelliği kendisine bağlı bulunan 5 cennet köşesi köyü..Namı diğer “
Cinque Terre”. Biz bu köylerden
Manarola ve
Riomaggiore’yi gördük. Manarola’da da bir gece kaldık. Öyle güzeller ki, ordayken sanki bir film karesindesiniz. Ve inanın fazla romantik yerler..Zaten güneşin batışını izlerken, çevremizdekilerin çoğunun balayı çifti olduklarını fark ettik. Akşamüstü de “Via dell'Amore” da yürüyerek Manarola’ya döndük. Ayrıca aşk yoluna insanlar kilitler asmışlar.Anlamı da aşıkların kilitlenip ayrılmaması..Bu köylere araba ile giriş yapamıyorsunuz, arabanızı park alanlarına bıraktıktan sonra yürüyerek köye girebiliyorsunuz. Köyler arası ulaşım tren yoluyla yapılıyor. Tren yolculukları da 30 saniye falan sürüyor. Ve önemli bir ayrıntı Manarola’da sadece 2 küçük otel var ama bizim gibi oda kiralayan pansiyonları bulabilirseniz şanslısınız. (Hazırlıklı gitmek lazım) Manarola’da deniz ürünlerimizi mideye indirdikten sonra güzel bir uyku çektik.
Sabah ilk hedefimiz Milano iken üstün yol bulma yeteneğimizle kendimizi
Cenova’nın içinde buldukCenova büyük bir liman şehri, ve yolları çok karışık ‘Autsrade’sini bulacağız diye kendimizi şehrin tepesinde buluyorduk nerdeyse..Cenova’da durmadan yola devam ettik.
Ve
Milano, tatilimizin son mekanıydı..Manarola’dan Milano 4 saate yakın sürdü, bizim için oldukça yorucu geçti..Bir de Milano’da otel bulmak ve şehrin içinde kaybolmak bizi çileden çıkartsa da tatilimizin son günü için sabrımızı zorladık. İtalya’nın her şehrinin ayrı bir havası ve güzelliği olduğuna Milano’yu gördükten sonra birkez daha karar verdik. Milano, çok havalı bir kadın gibi. Çok şık ve güzel..ama burnu havada..her yerde olduğu gibi burada da şehrin ana meydanı olan Duomo katedralinin bulunduğu meydana doğru yola çıktık ama öncesinde oteldeki resepsiyonist çocuğa iyi restoranlardan birini sorduk, bize “Nabucco” yu önerdi.
http://www.nabucco.it/
Çünkü bilmediğiniz yerlerde kaçınmanız gereken en önemli şey turistlerin olduğu alanlar..turistik restoranlarda çok baştan sağma ve kötü oluyor her şey..En iyisi şehrin içine doğru bilmediğiniz yerlere gitmek, keşfetmek… bu arada değinmeden geçemeyeceğim bir şey de Milano’da otel fiyatlarının oldukça yüksek ve dengesiz olduğu..Araştırıp gitmek te fayda var..Yine konuyu dağıtmadan Nabucco’dan bahsediyim, cidden oldukça revaçta ve kaliteli bir yerdi ama rezervasyon yapılmalı gitmeden önce..Garsona ne önerdiğini sorduğumuzda Milano usulü pilav yemelisiniz dedi…Ve önümüze bol safranlı sapsarı soslu enfes pilavlarımız geldi..Giderseniz muhakkak deneyin… Bu arada her yediğiniz yemeğin yanına “local wine” için..hem ucuz hem çok lezzetliler..Milano’da bizim kaldığımız günün ertesi gününde Moda haftasının açılışına hazırlanılıyordu. Meşhur eski çarşısı, çarşı dediğime bakmayın oldukça lüks dükkanların olduğu çok şık bir pasaj "Galleria Vittorio Emanuele II"..içerisine bir podyum kuruyorlardı…podyumun bir büyüğü de ana meydana açık havaya kuruluyor..son kez meydanda bir cafeye oturup espressolarımızı söyledik..italya’da tiramisu nasıl olur diye merak ediyorduk fakat hayalkırıklığı oldu..sevmedik…
Milano’da bizi büyüledikten sonra ertesi gün İstanbul’a dönüş günüydü..Herşey bu kadar..İtiraf ediyorum yazıyı kendim için yazdım çünkü bu kadar güzel geçen günlerin tüm ayrıntılarının hafızamın hışmına uğramasını istemedim.
Birkaç notla bitiriyorum artık,
• Maalesef hiç iyi bir pizza yiyemedim
• Roma dondurması bir harika
• Makarnalar her yerde çok lezzetli
• İtalyanlar çok sıcak kanlı ve yardımseverler
• Ve İtalya rüya gibi
* tüm fotolar bu geziye ve bize aittir, sevgiler...
1- Sünger pizza’da “beyaz pizza” 
Bu arada içimizde kalan Limon cafe’den de bahsediyim, İstanbul’dan methini duyduğumuz ve sitesinde kışın açık olduğu yazılı Gümüşlükte’ki gün batımı rüyamız önüne kadar yürüyüp kapalı olduğunu görünce son buldu..biz yine de girip sesisizliğin birkaç dakika keyfini çıkardık.. açık olduğundan emin olunup muhakkak gidilmeli..
Tesadüf o ki hemen istasyonun yanında Tülomsaş fabrikası..Yürüme mesafesi..Devrim’i cam bir kutunun içine koymuşlar, zamanına göre cidden güzel bir araba ve hala çalışıyormuş..Benzin koymayı unutmalarından dolayı çalışmıyor damgası yese de hala capcanlıymış Devrim. Aslında bu arabadan 4 adet yapmışlar, 1’i siyah 3’ü beyaz, diğerleri hurdaya çıkıp kaybolmuş..Fabrikaya girdiğinizde size bir görevli eşlik ediyor ve Devrim’in hikayesini güzel güzel anlatıyor..
Sonrası gondol sefası..Eskişehir’de Amstredam-Venedik havası var, renkli köprüler, gondollar, nehir kenarı insanları, küçük meydanları... Gondolda keyif yaptıktan sonra nehir kenarında büyük bir parka oturup, çekirdek çıtlayıp, çay içtik. Yine nehir boyu aylak aylak yürürken, daha önce TV’de gördüğümüz Varuna Gezgin Cafe’ye rastladık.
İstanbulda güzel dediğimiz havalı kafeleri aratmıyor. Geziler düzenleyip dünyayı geziyorlarmış hatta ben de gezmek istiyorum diye gittiğinizde -ama sadece Asya’ya- para bile koyuyorlarmış cebinize Ne kadar doğru bilemiyorum..ama hoş bir yerdi..Fotoğrafta gördüğünüz fotoğraftaki gibi de her masaya bir ülke bayrağı koyuyorlar, masa numarası gibi birşey..
Bugünü çaldım..evet kendisi gribime denk geldiği için çalındı ama yine de pek bir sevdim bugünü..miskinlikte sınır tanımadım, uyudum uyudum uyandım..müzik dinledim, yedim içtim yuvarlandım:)
Roma'dan kareler..
“il latini” ye gitmemiz gerektiği öğüdünü almıştık bir arkadaşımızdan..http://www.illatini.com/ İtalya’da restoranlarda Türkiye’den farklı olarak şöyle bir alışkanlık var. 4 kişilik masaya 2 farklı çifti yan yana oturtabiliyorlar. Biz gündüzden rezarvasyonumuzu yaptırdığımız halde, İtalyan kalbur üstü oldukları belli bir çiftle oturduk, pek sevimsizlerdi ama onlar gittikten sonra yeni gelen İtalyan çift pek tatlı ve konuşkanlardı. Milano’da oturduklarını ama hiç sevmediklerini dünyanın en güzel yerinin Venedik olduğunu söylediler bize, bir sonraki gelişinizde muhakkak Venedik’i de görün dediler, onlar da bizim gibi gezmeye bayılan bir çiftti anladığımız, İstanbul’a da 2 kere gelmişler ve akıllarında ne kalmış biliyor musunuz? Sokaklarda anında sıkılıp satılan portakal suyu arabaları..Bunu çok pratik ve güzel bulmuşlar..ne ilginç, bakış açısı işte..
Sabah erkenden 1 saat uzaklıktaki Pisa’ya yola çıktık, (araba kiraladık bu arada, cidden uygun fiyatlara ve çok yer görmek istiyorsanız şiddetle tavsiye edilir, tabi Eris Ramazotti CD’nizi hazırlayın yola çıkmadan..) Pisa küçük bir yer ama aklımızda kuleden çok Senegal’li arkadaşımız kaldı..Şişmanla bizi çok sevdi, bana bir çıngıraklı bileklik hediye etti, arkamızdan da uzun uzun el salladı..Zenciler ve çekik gözlülerin maalesef Avrupa’da ikinci sınıf olmaları fazlaca hissediliyor ve bu da çok üzücü..Pisa’da klasik pozlarımızı verip başımız göğe ermiş vaziyette ayrıldıktan sonra, bir o kadar daha yol yapıp Lucca’ya gittik. Lucca’nın en önemli özelliği şehrin çevresinde örülü surların içinde kurulmuş olması. Kale kapılarından giriveriyorsunuzşehir merkezine. Ve olan oluyor Lucca bize yapıyor sürprinizi, arabayı parkettiğimiz köşede bir sanat galerisi var ve bilin bakalım içeride bizi kim bekliyor…Steve McCurry’nin Afgan Kızı..Yani orijinal fotoğrafçının makinasından gerçek fotoğraf..Koşarak girdik sergiye..Uzun uzun meşhur Afgan kızına bakıp, “seninle de burada karşılaşmak varmış Afgan kızı” diyerek sergiden ayrıldık. Lucca’da toplam 2 saat ancak kalmışızdır muhtemelen Piazza Anfiteatro’da yemeğimizi yedikten sonra La Spezia’ya yola çıktık. 
