ilk ve son muydu?

Geçtiğimiz ay bir cuma iş çıkışıydı onunla tanışmamız.Tünel tarafında ne yapsak ne yapsak diye gezinirken paşabahçenin karşısındaki dik yokuştan indiğimizde, meşhur Doğan apartmanının karşında karşımıza çıkıverdi.Şişman duymuş daha önceden, ben biliyorum burayı hadi girip oturalım dedi.Son dekorasyon numarası burada da uygulanmış yani her masa ve sandalye farklı telden çalıyordu, girişte sizi küçük alışverişlik şeyler karşıyor, küçük oyuncaklardan(fotoğraftakiler gibi), kaselere vs vs.Farketmeden 3-4 saat oturuverdik, canlı müzik başlamak üzereydi ki vapura yetişmek için istemeye istemeye kalktık.Güleryüzlü bir sahibesi ve garsonu vardı Mavra'nın.Sıcacık fırından yeni çıkmış portakallı limonlu kekinin tadı ağzımızda kaldı.Bir de fikirlerinize değer veren güler yüzlü garson kız 'ekşi mi? tatlı mı? beğendiniz mi?' soruları sordu her tattığımız şey için.
Şimdi gelgelelim niye herşeyi -di'li geçmiş zamanda anlattığıma, dün gelen bir maille Mavra'nın kapandığını öğrendim.Aslında kapandığı değil kapatıldığını..Neden niye bilmiyorum..Ama en kısa sürede tekrar o kekten yemek istiyorum, ilk ve son olmasın dilerim mavra'yla tanışmamız.