2020 yılında 40 yaşımda olacağım.

2 gün sonra 40 yaşımda olacağım, 80 doğumluyum, 2020'de 40 yaşımda olacağım vay be diye geçti çocukluğum. Meğer o an bu anmış. Hiçbirşey değişmiyor, değişiyor gibi görünüyor gibi. Alınan kilolar, yanındaki eş, çocukların belki, şehirler, annen baban, kayıpların, ellerin, ayakların. Değişiyor gibi değil mi, değişmiyor. İçinde sana seslenen ses, sen hep aynısın, o ses hiç değişmiyor, hala 2020'de 40 yaşında olacağını hesaplıyor. Ömrüm ömrü anlamaya çalışmak ile geçecek biliyorum ve biliyorum aklımda hiçbirşey kalmayacak. Sokakta oyun oynamak gibi, o an pek zevkli, eve dönüyorsun annen diyor; eee ne oynadınız? Cevap tatminkar bir Hiççç.

Geniş zamanlar

Resim, şiir, müzik, bazen bir fotoğraf, bir koku, yağmurlu havanın bir zamana benzemesi, bir ses, bazen bir kelime.. Beni, ruhumu konuşturanlar, çok seviyorum.


Sahi biz geniş zamanlar mı umuyorduk, yoksa ummak nedir tam da bilmiyor muyduk?

Sevgilerde

Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.
Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.
Siz geniş zamanlar umuyordunuz
Çirkindi dar vakitlerde bir sevgiyi söylemek.
Yılların telâşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.
Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı


Behçet Necatigil

Taze söğüt dalım...

Dinletiyorum, çalıyorsun..

Sıkılıyorsun bir süre sonra, offf anneee diyorsun..

Bilmiyorsun söğüt dalım bilmiyorsun..

Söğüt neydi anne diyorsun..

Ne'nin cevabı yok bende bugünlerde bilmiyorsun..

Gözleri aşka gülen
Taze söğüt dalısın
Gözleri aşka gülen
Taze söğüt dalısın

Gel bana her gece sen
Gönlüme dolmalısın
Gel bana her gece sen
Gönlüme dolmalısın

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek

Ah ne güzel ne güzel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek

Ah ne güzel ne güzel

Sensiz elem bana yar
Doğ benim ömrüme doğ da güneş gibi
Aşkımı tazele gel
Aşkımı tazele gel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Bekleme sonbaharı
Bir acı rüzgar eser
Bekleme sonbaharı
Bir acı rüzgar eser

Gel bana her gece sen
Saçların bağrıma ser
Gel bana her gece sen
Saçların bağrıma ser

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözleri ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Sensiz elem bana yar
Doğ benim ömrüme doğ da güneş gibi
Aşkımı tazele gel
Aşkımı tazele gel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözlerin ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Tatlı gülüş pek yaraşır
Gözlerin ömre bedel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel

Ah ne güzel ne güzel
Seni sevmek
Ah ne güzel ne güzel...

Gündoğdu Duran

Ne oluyor?

Öyle birşey ki tanımıyorsun, bilmiyorsun. Ne oluyor cidden?
Biz yuvarlanmaya alışık, koşman lazım deyince koşan nesiliz. Tamam ama bu da ne?


Bu kadarı da fazla değil mi? Ya da henüz fazlayı görmedik mi, daha fazlası mı var?


Bütün soruların cevabı bilinmezlik.


Sürrealizmi seviyorum, itiraf ediyorum bu tip birşeyin, bu zamanların içinde olmak bir taraftan da haz vermiyor değil, evet ben bunun içindeyim ve çok garip diyorsun. Ama sonra back to the reality, cidden ne oluyor diyorsun? Cevap yok.


Bilmiyorum cevapları, kimse bilmiyor.
Sona mı yaklaşıyoruz ya da yooo geçici mi bu...

Oğluma büyüyünce ne olmak istiyorsun diye soruyorum, sorduktan sonra aklımdan geçenler...Geçemeyenler...

Tadı aynı mı?

Değil diyemedim.

Dün akşam bak ben bu çizgi film yapıldığında 1 yaşındaymışım dedim..Şaşırdı.
Sonra ona bir kase çocukluğumun arzu nesnesi olan küçük bayramlık ülker çikolatalarından getirdim. Sevindi. Annem ilk defa ne bol çikolata veriyor bana demiştir içinden.

Bak dedim bunlar da benim çocukken en sevdiğim çikolatalar..

"Tadı aynı mı?" dedi.

"Aynı evet." diyebildim..

Ama değil cicim. Çocukluk ve tatları hiçbirşey ile aynı değil. Akacak bir su gibi (ve illa bir gün akıp gidecek olan) avucunda tutabildiğin kadar tut diyemedim.

Ama sonra, değil belki ama, sen varsın, varsınız. Her tat acısı, tatlısı, ekşisi ile yeni..belki bu da en az sevdiğim tatlar kadar güzel...

Bir martıyı ağlattın sen..

2000 yılı tam da bir güneş tutulması dönemindeyken tanışmış olabiliriz, giriş katındaki güneş gören odanın duvarında yazılıydı bu sözler, "bir martıyı ağlattın sen, bir çocuk garanti intihar eder artık."

ve bu tanışıklıktan 19 yıl sonra elveda demişsin.

şair olmak, ne kudretli bir şey olsa gerek. söz söylemek, herkes gibi değil ama, hiç denmediği gibi söyleyebilmek.

her gün herkesin bir taraflarda zilyon kez söylediği şeyleri söyleyip iletişiyoruz, öyle sanıyoruz.
ama şairlik öyle mi...ahhh dedirtiyor..

hoşçakal şair, asla ölmeyeceksin. sen benden iyi biliyorsundur gerçi, kara kutumu bulmayacaklar dediğinde, aslında hep bizimle olacağını.

Are you KIDDING me?

Jim & Andy'de neyi fark ettiğini fark edebiliyorsanız büyük mutlu oluyorsunuz.
Hedefler, o olmasın bu olsunlar nasıl da yiyor hayatımızdan, dakikalarımızdan.. Birşey istemek tamam ama onu isteyedurmak o kadar uzun zaman alıyor ki bizim için, uzun uzun istiyoruz...
Sonra hoppp 10 yıl geçmiş, nasıl oldu ya oluyoruz.. Zaman büyük katil biliyorsunuz, en serisinden.

Jim Carrey son yıllarda yaşadığı derin acıların etkisiyle mi bilinmez "farkına vardım" diyor, "hiçbirimiz gerçek değiliz", -miş gibiyiz, öyle olmaya çalışıyoruz. Büyük bir sahnedesin sanki, inanın dağ başında yalnızken de öylesin, birilerine değil çoğu zaman.. kendimizle tanışamadığımızdan bir türlü. Anlatması inanın kolay değil ama izleyin, birkaç ışık yanıp söner belki..

Bu aydınlanmayı takiben TV serisi yapması heyecanlandırdı ne yalan söyleyeyim.."Kidding" Bekliyoruz..